blog

Waarom Indonesië bitcoin nodig heeft, en wat Nederland hiermee te maken heeft

By 4 januari 2022No Comments

Dea Rezkitha zegt dat de bevolking van Indonesië er gebaat bij is om over te stappen op bitcoin. Ze kijkt naar de geschiedenis van het Indonesische geld en concludeert dat fiatgeld sinds de Nederlandse koloniale tijd een oppressiemiddel is. Rezkitha woont op Bali en ze houdt zich bezig met bitcoin-educatie.

Lees haar argumentatie waarom bitcoin ook voor Indonesiërs een oplossing biedt.

Oprichting centrale bank door Nederlanders

Ze begint in het koloniale tijdperk, en noemt geld een middel om het Indonesische volk te controleren. Ze zegt dat de Nederlanders een centrale bank in Indonesië hadden opgericht met de naam De Javanesche Bank. Vanuit hier werd nieuw geld gedrukt en werd ook de geldhoeveelheid gecontroleerd. Rezkitha zegt dat hiermee veel plantages gefinancierd zijn, waardoor veel Indonesiërs tot slaaf werden gemaakt.

Begonnen met goudstandaard

Kort nadat Indonesië zijn onafhankelijkheid had uitgeroepen, creëerde de Indonesische regering haar eerste fiat-geld genaamd de rupiah. Deze was gekoppeld aan goud, 2 rupiah zou 1 gram goud moeten vertegenwoordigen. Maar binnen 3 jaar verloor het geld al veel waarde.

Volgens Rezkitha waren er minimaal vier verschillende valuta’s die tussen 1945-1949 in Indonesië circuleerden: de Nederlandse gulden, Indonesische rupiah, Japanse gulden en een lokale rupiah.

Het accepteren van Nederlandse gulden, dat stabieler was, werd gezien als een daad van verraad. Ze schrijft dat de Nederlanders dit als een kans zagen om de rupiah nog meer te destabiliseren door Indonesië te overspoelen met valse rupiah. Hierdoor werd de lokale munt steeds minder waard.

5,9 miljard schuld

In 1949 werd de onafhankelijkheid van Indonesië door Nederland erkend, maar Indonesië moet hiervoor een hoge prijs betalen. De prijs? 5,9 miljard gulden. Tussen 1950 en 1956 heeft Indonesië 4 miljard overgemaakt. In 1956 weigerde ze de rest te betalen.

Rezkitha schrijft dat de Indonesische overheid deze schuld betaalde door:

  • het printen van nieuw geld
  • de waarde van de valuta de verlagen met 90%
  • de waarde van fysieke guldens die nog in het land circuleerde te halveren

Het resultaat is dat de inflatie met 600 procent steeg.

De overheid bevroor alle bankrekeningen met een bedrag van meer dan 25.000 rupiah, de prijzen stegen, mensen verloren hun spaargeld en er was veel honger.

Indonesië raakte in chaos, vooral met de groei van de communistische invloed in het land. Nadat de tweede president aan de macht kwam, verlaagde hij subsidies en staatsschulden en hervormde hij het wisselkoersmechanisme. De inflatie daalde van 660% in 1966 tot 13% in 1969.

Afhankelijk van Amerikaanse dollar

Indonesië genoot van de oliehausse, de leningen en de goedkope dollar. Met de goedkope dollar die beschikbaar is vanwege de lage rente, willen veel bedrijven goedkope Amerikaanse dollars lenen terwijl hun verplichtingen in de Indonesische roepia bleven staan. Dit leidde tot een enorme toestroom van dollars.

De VS besloten de dollar te verzwakken via het Plaza-akkoord. Het Plaza-akkoord was een overeenkomst tussen de regeringen van het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, de Bondsrepubliek Duitsland, Japan en de Verenigde Staten met het doel de waarde van de Amerikaanse dollar te depreciëren door in te grijpen op de valutamarkten. De vijf regeringen tekenden deze overeenkomst op 22 september 1985 in het Plaza Hotel in New York. Dit zorgde voor een financiële crisis in Azië. Dit begon in  Thailand en verspreidde zich ook onder de Zuidoost-Aziatische landen, waaronder Indonesië. Rezkitha zegt:

  • De beurs in Indonesië zakte naar 93%
  • BBP kelderde tot -13%
  • Bedrijven gingen failliet
  • Rupiah verzwakt
  • Voor de crisis was 1 dollar 2.600 rupiah, en na de crisis 14.000 rupiah.

Weer een massahysterie en chaos.

Indonesië kon zijn inflatie stabiliseren door de rente te verhogen en subsidies te verlagen.

Steeds grotere geldvoorraad

Ook al is de inflatie vrij stabiel gebleven rond de 1,7% gemiddeld. Tot nu toe heeft Indonesië meer dan 2 quadriljoen (24 nullen) rupiah gedrukt, met een gemiddelde stijging van 12% jaar op jaar.

Dea Rezkitha concludeert daarom dat de mensen in Indonesië flink te lijden hebben gehad onder overheidsbeleid, maar ook door globale krachten. ‘Hun spaargeld is niet veilig en kan gemakkelijk worden gedevalueerd’

Bitcoin biedt iets dat Indonesiërs nooit hebben gehad, een vaste geldhoeveelheid die censuurbestendig is.

Leave a Reply